WeG van Boca Chica via Santa Fe en Santa Catalina

Het was stil aan de WeGkant... oorzaak: slechte wifi, maar nu hebben we weer contact met de buitenwereld.

Allereerst iedereen bedankt voor de leuke, lieve en grappige verjaardag attenties!
Van Willem heb ik een boot/ snorkel tocht langs verschillende eilandjes voor de kust van Boca Chica gekregen. Panama is veel minder toeristisch dan Costa Rica, we zijn de enige op deze excursie. We hebben een vriendelijke jonge kapitein. Niet gehinderd door enige kennis van de Engelse taal, vertelt hij vrolijk over de vele eilanden, vogels en vissen.
Ons Spaans is ook te belabberd om er iets van te begrijpen (moeten we echt wat aan doen), maar dat maakt de pret niet minder om. Met een smile van oor tot oor wijst hij ons op de kapitale buitenhuizen van 'Amerikanos', die je hier en daar tegen de heuvel aangebouwd ziet, op een eigen eiland met aanlegsteiger voor de deur. Maar volgens mij woont er niemand. We zien tenminste geen mensen.
Bij een makelaar zagen we dat je een eilandje kan kopen voor ongeveer 50.000 euro. Dan moet je het zelf natuurlijk wel bewoonbaar maken. :-D
Het snorkelen is leuk, we zien meer variatie aan visjes dan rond Corcovado.
Op een klein eiland wordt een verse cocosnoot geserveerd, zo uit de boom. Nou, dat klinkt inspannend, maar hij hoeft er niet voor te klimmen. Ze liggen overal op het oogverblindende witte zandstrand. Met een groot hakmes slaat hij de bast van de noot, zodat die er enigzins uitziet als de kokosnoten bij de supermarkt. Dan een gat erin en je kan vers en verkoelend cocossap slurpen en daarna lekker van het kokosvlees knabbelen.
Onze kapitein vertelt over de gevaarlijkste boom van land. Je verwacht een verhaal over giftige bladeren.. maar dat blijkt niet het geval. De gevaarlijkste plant is de kokospalm. Er vallen gemiddeld 10 doden per jaar in Panama als gevolg van vallende kokosnoten. Ga maar na: een noot weegt 10 kilo.. een val van 15 meter.. dat is een dodelijk projectiel...
de terugtocht is 'backbraiking' zeggen de Engelsen. De wind is aangewakkerd en hoge golven komen nu recht van voren aanrollen en dreigen ons bescheiden bootje te kraken. Met geweld springen we over de golftoppen om vervolgens met een klap te landen in het golfdal. We worden heen en weer geslingerd. We houden ons krampachtig vast terwijl het zoute water over ons heen gutst. Eindelijk zien we ons lieflijke hotel in de verte opdoemen. ..
Een heerlijke dag!

Volgende dag maken we met de auto een dagtocht naar Boquete. (Dit is waar de Amersfoortse meisjes ooit zijn verongelukt). Het is een levendig bergdorp, waar men voor een deel nog in klederdracht loopt (soepjurken in vrolijke kleuren). Met koffie plantages en prachtige wandel en auto -routes door de groene natuur. Met snel stromende rivieren, watervallen en bergwanden van Basalt. We hadden zelfs een spatje regen. De temperatuur is hier ook een stuk aangenamer. Hier wonen veel Amerikaanse pensionados In prachtige huizen. Een schril contrast met de houten hutjes van de oorspronkelijke Indiaanse bevolking. Die leven van kleinschalige akkerbouw. Aardappelen en uien.
De mensen zijn hier heel vriendelijk! Aanvankelijk dachten we negatief over de Panamezen toen we het verhaal hoorden over de verdwenen Nederlandse meisjes. Je hebt op afstand al gauw een oordeel klaar, maar die hebben we echt moeten bijstellen.

Van Boca Chica aan de kust rijden we via de PanAmericahighway, in vier uur naar Santa Fé in de bergen. Dit is een dorp waar men nog veel te paard doet. Je ziet gezadelde paarden langs de kant van de weg staan zoals bij ons fietsen.. Grappig.
We maken een autotocht richting de Carribische kust. Door de bergen en passeren een prachtige waterval die in meerdere cascades valt. We zijn de enigen hier. Het is schoon en onbedorven. Met een blij gevoel stappen van rots tot rots over de talloze kleine poelen. Rondom zien we oerwoud. Prachtige slingerplanten, mossen en varens bekleden de wanden met een frisgroen tapijt. Overal groeien wilde orchideeën met felle kleuren.
We rijden verder over glad asfalt.. door een steeds dichter wordend oerwoud. Echt bizar.. De omgeving is Lastig om te omschrijven... je ziet veel verschillende kleuren groen. Door de vele regen die hier valt is alles vochtig en sappig. Wat je ook ziet zijn de grote verschillen in vlakverdeling en structuur van het bos.
Ons hotel heeft maar 4 simpele kamers met een mini terrasje waar ons ontbijt wordt gebracht. 'S Avonds eten we in een hostel beheerd door Nederlander met zijn Cambodjaanse vrouw. Het eten is heerlijk!. Hun hostel is trouwens te koop, maar wie wil er in de groene wildernis waar 't vaak regent nu permanent wonen?
In ruim 3 uur rijden we naar Santa Catalina. Dit ooit kleine visserdorp ligt aan de kust aan de stille oceaan. De kust is veel droger en kaler dan we gedacht hadden en ook veel warmer. Het is een heuvelachtig gortdroog gras landschap met hier en daar een boom. Onder de Bomen schuilen vaak Indische koeien tegen de verzengende zon.
Catalina is een paradijs voor surfers. Het is nu een klein, wat toeristisch, backpakers dorp. Wel gezellig.
Eigenlijk is deze kant van Panama alleen maar interessant voor surfers. Dan bedoel ik golfsurfers.. Tja.. ik geloof niet dat wij nog de soeplesse hebben om vanuit een pushuphandenstand, in een snelle beweging, tot uitvalspasstand op een wiebelig board, boven op een 2 meter hoge golf, te komen. :-D
We hebben even overwogen een lesje te nemen, maar daar toch maar van afgezien. De golven zijn inmens hoog!!... zelfs in de zee zwemmen is geen optie. Het is veel te gevaarlijk.  
Je kan verderop snorkeltours boeken of kayakken.. dat moeten we nog bekijken.

We moeten erg wennen aan deze reis. Er valt voor ons niet zoveel te doen.. voor het eerst in onze lange reis historie doen we Niks... beetje boek lezen.. strandje op neer wandelen... in de schaduw naar de vogeltjes kijken.. En gelukkig nu weer internetten ;-)
Over 4 dagen rijden we naar Panama stad en gaan we 't kanaal bekijken..

Wellicht valt er dan meer te schrijven.

Liefs WeG