Bolas
Door: WeG
Blijf op de hoogte en volg WeG
09 Maart 2017 | Costa Rica, Uvita
We kiezen een andere terugweg. Volgens het leuke, oudere homo paar, dat sinds 2003 dit hotel runt, is deze weg slechter, maar hoeven we geen rivieren over te steken en de afstand is ongeveer even lang..
De weg blijkt een 38 km lang slingerend wasbord. Meer kuilen, maar ze zijn vrij oppervlakkig.
Met een snelheid van 60 km per uur merk je er het minst van! Met een grote stofwolk achter ons scheuren we langs de kust. :-D
Willem gedraagt zich als een echte auto coureur. Het losse zand stuift en tijdens remmen treedt het antiblokkeringsysteem in werking waardoor we stoer door de bochten glijden.
De rest van de 370 km is prima asfat, maar 1 baans. Zelfs de panamerikanhighway, die we een eindje volgen, zouden we in Nederland als een B- weg omschrijven. Al met al kost het ons 8 uur om op onze nieuwe stek in Uvita te komen. .
Onze cabina is geheel van glas en overkijkt de vallei en de oceaan. Heel bijzonder. Alleen de badkamer is van gematteerd glas. Voor de rest heb je rondom zicht op de jungle en de vallei.
Er is ook een infinity Pool. Optisch gaat het zwembad over in de grote oceaan. Wij glijden in het warme water en genieten van het uitzicht terwijl we de zon lui in de oceaan zien zinken. Boven ons hoofd landen tevreden, luid fluitend, grote toekans in een boom. Aan de rand van het zwembad kussen kolibries tjilpend de talloze vrolijk gekleurde bloemen. De krekels heffen een snerpend fluitconcert aan... "zeg! Ik ben hier voor mijn rust!" roept Willem vrolijk. Even lijkt het wat stiller, maar dan gaat het paradijs ongestoord verder. ;-)
Dit hotel is onze uitvalsbasis voor het bezoeken van de Bolas (pre Colombiaan oudheden) waar ze, grappig genoeg, in ons hotel nog nooit van gehoord hebben. Maar even later zijn ze, heel behulpzaam, aan het Google'n. Maandag blijkt het museum gesloten dus relaxen we hier eerst een dag en beperken we onze activiteiten tot een kleine wandeling naar de twee watervallen in de buurt. Willem is zijn zwembroek vergeten.. dan maar in zijn blootje :-) een plons in het koele water.
En er is constant geluid, een soort snerpend gezoem, wat opzwelt en weer weg zakt met daar doorheen het getjilp van prachtig gekleurde vogels... Ook zie je heel veel vrolijk fladderende vlinders, soms wel zo groot als een hand! Hun zonreflekterende kleuren zijn oogverblindend blauw, groen of oranje.
Naar de bolas en het museum is het een uur rijden, via Google maps denken we dat we de juiste route hebben, maar dat blijkt niet te kloppen. We belanden in een palmboom plantage. Dus vragen we in het Spaans naar de juiste weg. We krijgen een enthousiaste vriendelijk antwoord. Veel gesteculeer en zwaaien. Het blijkt dat we verkeerd zitten. :-D
We draaien om en rijden dezelfde weg terug die we gekomen zijn. Ineens zien we een aantal gehavende stenen ballen langs de weg liggen. We worden warm! Alsof we het nog niet warm hadden ;-)
Even verder treffen we een klein bordje aan het begin van een stoffige weg. Over een eng smalle brug vinden we het museum. Het staat op de Unesco lijst, maar dat willen ze goed verborgen houden. We zijn dan ook de enige bezoekers :-D
Een aardige studente gids vertelt ons van de natuur en de bolas.
Die 'sferen' zoals ze hier genoemd worden zijn wel erg bijzonder. Ze komen slechts in een kleine smal gebied voor in Costa Rica. Nergens anders ter wereld. Ze zijn gevonden in een rivier delta tijdens de aanleg van een bananen plantage en ze zijn krek rond. Op zich is dat al verbazingwekkend. Want het is erg moeilijk om een bolle vorm te maken.
Maar het grootste wonder is dat ze van basalt zijn. Letterlijk keihard. De mensen die hier woonden leefden nog in het stenen tijdperk. Ze hadden eenvoudigweg niet de gereedschappen om dit te maken.
Verbazingwekkend
Je hebt ze in allerlei maten. De grootste, tot nog toe bekende, heeft een doorsnede van 2,66 meter.. De meesten liggen onder de uitgedroogde rivierklei, soms zie je alleen het topje er bovenuit komen. Het blijft een mysterie, wat hoe en waarom.
Vandaag nog een dagje relaxen en strandjes bezoeken en dan leveren we deze fijne auto in en gaan we 3 dagen verzorgd, met excursies en al, het meest ongerepte natuurpark van Costa rica : Corcovada in. Er zijn geen wegen naar dit gebied. Dus we gaan varen. Een boottocht van 2 uur.
Na Corcovada gaan we naar Panama. Dan horen jullie over deze jungle avonturen.
Tot snel, Weg
De weg blijkt een 38 km lang slingerend wasbord. Meer kuilen, maar ze zijn vrij oppervlakkig.
Met een snelheid van 60 km per uur merk je er het minst van! Met een grote stofwolk achter ons scheuren we langs de kust. :-D
Willem gedraagt zich als een echte auto coureur. Het losse zand stuift en tijdens remmen treedt het antiblokkeringsysteem in werking waardoor we stoer door de bochten glijden.
De rest van de 370 km is prima asfat, maar 1 baans. Zelfs de panamerikanhighway, die we een eindje volgen, zouden we in Nederland als een B- weg omschrijven. Al met al kost het ons 8 uur om op onze nieuwe stek in Uvita te komen. .
Onze cabina is geheel van glas en overkijkt de vallei en de oceaan. Heel bijzonder. Alleen de badkamer is van gematteerd glas. Voor de rest heb je rondom zicht op de jungle en de vallei.
Er is ook een infinity Pool. Optisch gaat het zwembad over in de grote oceaan. Wij glijden in het warme water en genieten van het uitzicht terwijl we de zon lui in de oceaan zien zinken. Boven ons hoofd landen tevreden, luid fluitend, grote toekans in een boom. Aan de rand van het zwembad kussen kolibries tjilpend de talloze vrolijk gekleurde bloemen. De krekels heffen een snerpend fluitconcert aan... "zeg! Ik ben hier voor mijn rust!" roept Willem vrolijk. Even lijkt het wat stiller, maar dan gaat het paradijs ongestoord verder. ;-)
Dit hotel is onze uitvalsbasis voor het bezoeken van de Bolas (pre Colombiaan oudheden) waar ze, grappig genoeg, in ons hotel nog nooit van gehoord hebben. Maar even later zijn ze, heel behulpzaam, aan het Google'n. Maandag blijkt het museum gesloten dus relaxen we hier eerst een dag en beperken we onze activiteiten tot een kleine wandeling naar de twee watervallen in de buurt. Willem is zijn zwembroek vergeten.. dan maar in zijn blootje :-) een plons in het koele water.
En er is constant geluid, een soort snerpend gezoem, wat opzwelt en weer weg zakt met daar doorheen het getjilp van prachtig gekleurde vogels... Ook zie je heel veel vrolijk fladderende vlinders, soms wel zo groot als een hand! Hun zonreflekterende kleuren zijn oogverblindend blauw, groen of oranje.
Naar de bolas en het museum is het een uur rijden, via Google maps denken we dat we de juiste route hebben, maar dat blijkt niet te kloppen. We belanden in een palmboom plantage. Dus vragen we in het Spaans naar de juiste weg. We krijgen een enthousiaste vriendelijk antwoord. Veel gesteculeer en zwaaien. Het blijkt dat we verkeerd zitten. :-D
We draaien om en rijden dezelfde weg terug die we gekomen zijn. Ineens zien we een aantal gehavende stenen ballen langs de weg liggen. We worden warm! Alsof we het nog niet warm hadden ;-)
Even verder treffen we een klein bordje aan het begin van een stoffige weg. Over een eng smalle brug vinden we het museum. Het staat op de Unesco lijst, maar dat willen ze goed verborgen houden. We zijn dan ook de enige bezoekers :-D
Een aardige studente gids vertelt ons van de natuur en de bolas.
Die 'sferen' zoals ze hier genoemd worden zijn wel erg bijzonder. Ze komen slechts in een kleine smal gebied voor in Costa Rica. Nergens anders ter wereld. Ze zijn gevonden in een rivier delta tijdens de aanleg van een bananen plantage en ze zijn krek rond. Op zich is dat al verbazingwekkend. Want het is erg moeilijk om een bolle vorm te maken.
Maar het grootste wonder is dat ze van basalt zijn. Letterlijk keihard. De mensen die hier woonden leefden nog in het stenen tijdperk. Ze hadden eenvoudigweg niet de gereedschappen om dit te maken.
Verbazingwekkend
Je hebt ze in allerlei maten. De grootste, tot nog toe bekende, heeft een doorsnede van 2,66 meter.. De meesten liggen onder de uitgedroogde rivierklei, soms zie je alleen het topje er bovenuit komen. Het blijft een mysterie, wat hoe en waarom.
Vandaag nog een dagje relaxen en strandjes bezoeken en dan leveren we deze fijne auto in en gaan we 3 dagen verzorgd, met excursies en al, het meest ongerepte natuurpark van Costa rica : Corcovada in. Er zijn geen wegen naar dit gebied. Dus we gaan varen. Een boottocht van 2 uur.
Na Corcovada gaan we naar Panama. Dan horen jullie over deze jungle avonturen.
Tot snel, Weg
-
09 Maart 2017 - 10:59
Sylvia:
Jullie verhaal lees ik in Van der Valk hotel Zwolle, terwijl ik buiten de zaal aan een inschrijftafel zit te wachten tot 2e kamerlid Ziengs die de zaal zal toespreken, arriveert. Wat heerlijk om nu even weg te zwijmelen bij jullie prachtige verhalen. Ik waan me heel even in jullie idyllische wereld... -
09 Maart 2017 - 12:05
F&F:
Hallo lieve WenG, wat een romantisch verslag met een infinity pool, heel grappig dat was gisteren een vraag bij het programma Met het mes op tafel, de toekans en kolibri's. Prachtige foto's, maar we missen die van de toekans, kolibri's en vlinders:). Maar zo is het wel net het paradijs. Goede reis met de boot. Veel liefs. -
09 Maart 2017 - 18:23
Corrie :
Het is weer een leuk verslag dank je wel tis net of ik er een beetje bij bent.Maar even tussen ons Gwen waar is die ene foto van Willem nou -
10 Maart 2017 - 08:22
Coraline:
Hoi wat een mooie cabin en pool
Die bollen weet dus niemand hoe die zo gekomen zijn? Apart!
Hier heeft het vanacht gevroren -
10 Maart 2017 - 08:52
Suzan,Sasburg:
Bloemrijk verslag, zo passend bij jullie!!! Die reisverhalen kun je wel gaan uitgeven! Vind het wel passen dat er iets met die boottocht ook .......Liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
